W walce z rosyjskim agresorem oddziały ukraińskie wykorzystują cały szereg różnego rodzaju broni. Na froncie spustoszenie sieje sprzęt przekazany Ukrainie przez kraje Unii Europejskiej oraz Stany Zjednoczone. Siły zbrojne Ukrainy do niszczenia czołgów oraz umocnień wroga wykorzystują m.in. Javeliny, Panzerfatusty oraz NLAWY.

Zobacz też: Panzerfaust, Javelin i AT4 – Jakiej broni używa się na Ukrainie?

Jest to jednak broń skierowana przeciwko wrogowi znajdującemu się na lądzie. W przypadku walki z wrogiem w powietrzu sytuacja wygląda nieco inaczej. Tutaj przewaga Rosji w posiadanych samolotach jest wręcz druzgocząca. Siły rosyjskie dysponują o wiele większą liczbą samolotów oraz helikopterów w porównaniu do Ukrainy. Jak się jednak okazuje nasi wschodni sąsiedzi radzą sobie bardzo dobrze w walce z rosyjskimi samolotami – wykorzystują do tego broń przeciwlotniczą przekazaną im przez kraje Zachodu. Wśród nich widzimy przede wszystkim 3 modele broni przeciwlotniczej – Stingery, Pioruny oraz Strieły-2. Czym charakteryzują się te bronie?

Zobacz też: To z tej broni Rosja ostrzeliwuje Ukrainę. Czym jest pocisk Iskander?

#1 – FIM-92 Stinger

Przenośny, ręcznie odpalany, naprowadzany na podczerwień pocisk kierowany ziemia-powietrze. Długość pocisku 1,52 metra, średnicy 70 mm oraz masie 10 kilogramów. Pocisk produkowany jest przez Stany Zjednoczone i od 1981 roku jest on elementem uzbrojenia amerykańskiego wojska. Broń ta może atakować samoloty znajdujące się w odległości 4800 metrów oraz znajdujące się na wysokości od 180 metrów do 3800 metrów.

Stingery zyskały uznanie i popularność w trakcie wojny w Afganistanie w 1986 roku. Ta broń niejako odwróciła sytuację w tym kraju i znacząco zmniejszyła radziecką dominację w powietrzu. Stinger osiągał o wiele większy procent zestrzeleń niż analogiczne Strieły-2 oraz brytyjskie Blowpipe. Poniżej przykład działa Stingera w praktyce.

W użyciu od: 1981 roku.

Producent: General Dynamics

W posiadaniu: Angola, Bośnia i Hercegowina, Czad, Chile, Kolumbia, Chorwacja, Egipt, Finlandia, Gruzja, Niemcy, Grecja, Irak, Iran, Izrael, Indie, Włochy, Japonia, Korea Południowa, Korea Północna, Łotwa, Litwa, Maroko, Holandia, Polska, Pakistan, Portugalia, Tajwan, Słowenia, Szwajcaria, Turcja, Wielka Brytania, Stany Zjednoczone, Ukraina

#2 – PPZR Piorun

Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy polskiej produkcji. Pioruny są rozwinięciem oraz zmodernizowaniem poprzedniego systemu – PPZR Grom. Jest to jedna z najnowocześniejszych broni wysłanych na terytorium Ukrainy. Waga całego zestawy wynosi 16,5 kg, długość pocisku to 1,56 metra, a średnica wynosi 72 mm. Na szczególną uwagę zasługuje prędkość jaką może osiągnąć pocisk to aż 660 m/s.

Ogromną siłą pocisku jest system naprowadzania. Piorun automatycznie naprowadza się na źródło termicznego promieniowania, czyli w tym przypadku statek powietrzny. Modernizacja i wykorzystanie chłodzonej fotodiody pocisk wykrywa samoloty ze znacznie większej odległości. Poniżej przykład działania Pioruna w praktyce.

W użyciu od: 2019 roku.

Producent: Mesko.

W posiadaniu: Polska, Ukraina, Stany Zjednoczone.

#3 – 9K32 Strieła-2

Najnowsze informacje mówią o tym, że Niemcy przekażą Ukrainie aż 2700 pocisków tego typu. 9K32 Strieła-2 to ręczny radziecki przeciwlotniczy pocisk rakietowy klasy ziemia-powietrze. Funkcjonował on w armiach Układu Warszawskiego od 1968 roku. Długość Strieły-2 wynosi 1,44 metra, średnica 72 mm, a masa 9,8 kg.

Strieła-2 zaliczyła swój debiut bojowy w trakcie starć egipsko-izraelskich w latach 1969-1970. Egipskie siły zbrojne wykorzystały 99 pocisków Strieły-2 i zestrzeliły przy tym aż 36 izraelskich samolotów. Poniżej przykład działania Strieły-2 w praktyce.

W użyciu od: 1968 roku.

Producent: KB Mashinostroyeniya.

W posiadaniu: m.in. kraje byłego Układu Warszawskiego, państwa arabskie.