To z tej broni Rosja ostrzeliwuje Ukrainę. Czym jest pocisk Iskander? - NoweMedium.pl

To z tej broni Rosja ostrzeliwuje Ukrainę. Czym jest pocisk Iskander?

Współczesne wojny są bardzo zależne od sprzętu jakim dysponują konkretne armie. W trakcie inwazji Rosji na Ukrainę wykorzystywane są pociski Iskander - czym one są?
fot. wikimedia

Wojna rosyjsko-ukraińska charakteryzuje się w ogromnej mierze wykorzystaniem całej masy bojowego sprzętu. Strona ukraińska została wyposażona w najnowszy sprzęt wyprodukowany przez kraje NATO – wykorzystują oni cały arsenał sprzętu przeciwpancernego oraz przeciwlotniczego. Strona rosyjska wykorzystuje natomiast czołgi oraz cały szereg rakiet i pocisków, które mają różne zastosowanie. Najgroźniejszym z nich są jednak tzw. “Iskandery“. Co to jest za broń i czym się charakteryzuje?

Zobacz też: Panzerfaust, Javelin i AT4 – Jakiej broni używa się na Ukrainie?

Pociski balistyczne 9K720 Iskander mają bardzo długą historię. Przez kilkanaście lat, od początku 1989 r. opracowywano plany stworzenia tego typu pocisków, a także testowano je dokonując różnych modyfikacji i usprawnień. Próby Iskandera zostały zakończone w 2004 roku, a sprzęt oficjalnie został elementem uzbrojenia rosyjskiej armii w 2007 r.

Od tego czasu był on wykorzystywany w kilku konfliktach zbrojnych. Pierwszy test bojowy czekał pociski Iskander już rok po jego oficjalnym włączeniu do armii. W trakcie wojny Rosji z Gruzją w 2008 roku. Rosja stanowczo zaprzeczyła wykorzystaniu Iskanderów w gruzińskim konflikcie w mieście Gori, lecz ujawnienie szczątków pocisku w mieście pokazało, że strona rosyjska kłamała.

Specyfika pocisku

Iskander to pocisk balistyczny krótkiego zasięgu. Zamocowany jest na mobilnej platformie samochodowej z wyrzutnią typu TEL. Pocisk ten ma długość 7,3 metra, średnicę 9,2 metra, a jego masa startowa wynosi od 3800 kilogramów do 4020 kilogramów. Pocisk ten osiąga tak mocną prędkość, że ta pozwala mu nierzadko przełamywać obronę przeciwrakietową.

Jest bronią niesamowicie wielofunkcyjną, a spowodowane jest to tym, że najprawdopodobniej może on przenosić nie tylko głowice konwencjonalne, ale również termojądrowe. W przypadku tego drugiego nie ma jednak oficjalnego potwierdzenia.

Iskandery dzielą się na trzy rodzaje: M, E oraz K. Pierwszy z nich, czyli Iskander-M, jest standardową wersją, którą dysponują rosyjskie siły zbrojne. Drugi, czyli Iskander-E nastawiony jest na eksport, w przeciwieństwie do swojego poprzednika jego zasięg jest mniejszy niż 500 kilometrów, ponieważ wynosi 280 kilometrów. Ostatni, czyli Iskander-K jest najprawdopodobniej najgroźniejszy – wyposażony jest w pocisk manewrujący, a jego zasięg wynosi co najmniej 2500 kilometrów. Na temat tego pocisku pojawiło się wiele sprzeciw, w tym ten ze strony Stanów Zjednoczonych. Jest to związane z traktatem INF, podpisanym pomiędzy USA a ZSRR, który zakazywał tym państwom posiadania pocisków batalistycznych długiego zasięgu.

Przykład działania Iskandera

https://www.youtube.com/watch?v=O-LXs0g_siw
Źródło: media

Więcej z NoweMedium.pl

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *