SMAW-D

M141 Bunker Defeat Munition (BDM) lub SMAW-D – jednostrzałowa broń kalibru 83,5 mm wystrzeliwana z ramienia. SMAW-D to modyfikacja wielozadaniowej broni szturmowej Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych SMAW. Jest to specjalny jednorazowy granatnik, którego przeznaczeniem jest przede wszystkim niszczenie wrogich umocnień. Wykorzystywany jest jednak także m.in. do niszczenia celów lżej opancerzonych jak np. transportery bojowe lub bojowe wozy piechoty.

Na Ukrainie przed startem rosyjskiej inwazji było co najmniej 100 sztuk tego typu granatników. Poniżej przykład działania granatników SMAW-D w praktyce:

Masa SMAW-D wynosi 7,1 kg, jego długość to 810 mm a zasięg ognia wynosi 15-1000+ metrów.

W użyciu od: 1999 roku.

Producent: McDonnell-Douglas.

W posiadaniu: Stany Zjednoczone, Ukraina, Liban.

AT4

Szwedzki granatnik przeciwpancerny kalibru 84mm o masie 6,7 kg i długości 1020 mm skonstruowany i produkowany od lat ’80 w zakładach Förenade fabriksverken (FFV) (obecnie część koncernu Saab Bofors Dynamics). Donośność pocisku wynosi 300 m a jego prędkość początkowa to 290 m/s. Przebijalność pocisku wynosi 400 mm.

Granatnik został sprawdzony w boju w wielu konfliktach. Używano go m.in. w wojnie w Iraku, wojnie domowej w Syrii oraz interwencji ZSRR w Afganistanie. Broń jest obecnie używana w trakcie rosyjskiej inwazji na Ukrainę. Oddziały ukraińskie dysponują granatnikami AT4 w liczbie 5 tysięcy sztuk. Poniżej przykład działania AT4 w praktyce.

W użyciu od: pierwsze prototypy w latach ’80

Producent: Saab Bofors Dynamics.

W posiadaniu: Albanii, Argentyna, Bośnia i Hercegowina, Brazylia, Kanada, Chile, Kolumbia, Chorwacja, Dania, Dominikana, Francja, Gruzja, Grecja, Indie, Indonezja, Irlandia, Łotwa, Libia, Litwa, Malezja, Holandia, Polska, Szwecja, Tajwan, Wielka Brytania, Ukraina, Stany Zjednoczone, Wenezuela.

NLAW (Next Generation Light Anti-Tank Weapon)

Jednostrzałowa naramienna wyrzutnia przeciwpancernych pocisków kierowanych kalibru 115 mm (głowica 150 mm) o długości 1 000 mm i masie zestawu 11,6kg typu F&F (fire and forget). Zasięg maksymalny ognia wynosi 600 m. Broń ta pochodzi ze Szwecji oraz Wielkiej Brytanii i w użytku jest od 2009 r. Jest to bardzo nowoczesny typ broni – tzw. “fire and forget“, czyli pocisk, który po wystrzeleniu sam namierza cel. Użycie go jest bardzo proste – wystarczy jedynie namierzyć cel i nacisnąć spust. Wyrzutnia sama obliczy trajektorię lotu tak aby trafić we wroga.

Od momentu produkcji służyła przede wszystkim w rejonie Półwyspu Arabskiego. W warunkach bojowych użyto jej m.in. w Wojnie domowej w Jemenie. Na Ukrainę trafiło w styczniu bieżącego roku 2 tysiące egzemplarzy wyrzutni NLAW.

W użyciu od: 2009 roku.

Producent: Saab Bofors Dynamics

W posiadaniu: Finlandia, Indonezja, Luksemburg, Arabia Saudyjska, Malezja, Szwecja, Szwajcaria, Wielka Brytania, Ukraina.

Javelin (FGM-148)

Amerykański ręczny przeciwpancerny pocisk kierowany typu F&F (fire and forget) kalibru 127 mm. Zasięg pocisku wynosi do 2500 m. W najnowszej wersji został powiększony do 4750 m. Masa rakiety wynosi 11,8 kg, a CLU (Command Launch Unit) – 6,4 kg.

Działanie tej broni jest dosyć podobne jak w przypadku NLAW-a. Po namierzeniu celu, a następnie odpaleniu pocisku jednostka dowodzenia, znajdująca się w systemie przekazuje informację do pocisku. Cel obserwowany jest przez czujnik podczerwieni, a następnie dane są przesyłane do urządzenia śledzącego. Ono z kolei kieruje lotem pocisku i prowadzi go do celu. W posiadaniu Ukrainy znajduje się 1200 pocisków Javelin. Poniżej prezentujemy działanie pocisków w praktyce.

W użyciu od: 1996 roku.

Producent: Raytheon i Lockheed Martin.

W posiadaniu: Austria, Bahrajn, Czechy, Estonia, Holandia, Irlandia, Jordania, Kanada, Litwa, Norwegia, Nowa Zelandia, Stany Zjednoczone, Tajwan, Wielka Brytania, Ukraina, Polska.

Panzerfaust 3

Niemiecki jednostrzałowy granatnik przeciwpancerny o długości 950 mm, kalibrze 110 mm (głowica) i wadze 12,8-14,3 kg (w zależności od wersji). Ma dużą przebijalność pancerza wynoszącą od 400 do 900 mm w zależności od wersji broni. Został opracowany na przełomie lat 70. i 80 XX wieku.

Po wystrzeleniu w odległości 10 metrów od wyrzutni uruchamia się silnik rakietowy, który przyspiesza pocisk z początkowej prędkości 170 m/s do 250 m/s. Panzerfaust 3 to broń jednostrzałowa, jednak po wystrzeleniu do użycia wciąż nadaje się system celowniczy oraz mechanizm spustowy. Ukraina otrzymała od Niemiec 400 sztuk tego typu granatnika. Poniżej przykład działania Panzerfausta 3 w praktyce.

W użyciu od: 1990 roku.

Producent: Dynamit Nobel.

W posiadaniu: Austria, Belgia, Niemcy, Irak, Włochy, Japonia, Holandia, Peru, Korea Południowa, Szwajcaria, Ukraina