Krzysztof Kamil Baczyński – kim był?

4 sierpnia mija 78. rocznica śmierci Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Poeta urodził się 22 stycznia 1921 roku w Warszawie. Był podchorążym Armii Krajowej, podharcmistrzem Szarych Szeregów, jednym z przedstawicieli pokolenia Kolumbów i żołnierzem batalionu Armii Krajowej o nazwie “Parasol”. W trakcie II wojny światowej związany był z pismem pt. “Płomienie” i wydał 4 tomiki z poezją. Zginął w wieku 23 lat, czwartego dnia Powstania Warszawskiego, 4 sierpnia 1944 roku.

Zobacz też: 78. rocznica Powstania Warszawskiego. 10 rzeczy, które należy wiedzieć o wystąpieniu zbrojnym przeciwko wojskom niemieckim

Dzieciństwo

Krzysztof Kamil Baczyński był synem Stanisława Baczyńskiego, poety, żołnierza Legionów Polskich, oficera wywiadu i kapitana piechoty Wojska Polskiego oraz Stefanii Baczyńskiej- nauczycielki i autorki podręczników szkolnych. Młody Baczyński chodził do klasy o profilu humanistycznym w liceum ogólnokształcącym. Tuż przed rozpoczęciem II wojny światowej w 1939 roku otrzymał świadectwo dojrzałości. Jego znajomość literatury była zauważona już w gimnazjum. Już jako nastolatek był zafascynowany powieścią Witolda Gombrowicza – “Ferdydurke”. W 1937 roku był współredaktorem pisma, w którym zadebiutował rok później wierszem pt. „Wypadek przy pracy”. Jego marzeniem były studia na Akademii Sztuk Pięknych.

II wojna światowa

Baczyński w trakcie II wojny światowej studiował polonistykę na tajnym Uniwersytecie Warszawskim, jednak porzucił naukę na rzecz konspiracji i poezji. W lipcu 1943 roku wstąpił pod pseudonimem „Krzysztof” i „Zieliński” w roli strzelca do kompanii “Rudy” batalionu “Zośka” Armii Krajowej. Został zwolniony z funkcji ze względu na małą przydatność oraz objęcie nieoficjalnego stanowiska szefa prasowego kompanii.

Zobacz też: 101 lat temu urodził się Jan Bytnar. “Rudy” był bohaterem Szarych Szeregów

Po kilku dniach wstąpił do batalionu harcerskiego “Parasol”, w którym przyjął pseudonim “Krzyś”. 4 sierpnia 1944 roku, w godzinach popołudniowych, Krzysztof Kamil Baczyński został śmiertelnie postrzelony przez strzelca wyborowego. Zginął na posterunku w pałacu Blanka. Jego grób znajduje się obecnie na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Spoczywa w nim także żona poety – Barbara Drapczyńska, zmarła 1 września 1944 roku.

Poezja

Największy rozkwit twórczości Baczyńskiego przypadł na okres II wojny światowej. To wtedy wydał wiele utworów w prasie konspiracyjnej, składkę “Śpiew i pożogi” oraz ogłosił aż 4 tomiki poezji – Zamknięty echem (lato 1940), Dwie miłości (jesień 1940), Wiersze wybrane (maj 1942), Arkusz poetycki Nr 1 (1944). Baczyński jest uznawany za jednego z najwybitniejszych poetów II wojny światowej. W swojej twórczości poszukiwał sposobu na poradzenie sobie z wybuchem wojny i odnalezienie własnej postawy wobec toczących się wydarzeń.

W jego wierszach można dostrzec urozmaiconą wersyfikację, różne formaty wiersza sylabicznego, sylabotonicznego i tonicznego oraz zróżnicowane strofy. Obecnie możemy przeczytać łącznie 500 wierszy, kilkaset rysunków i grafik, kilkanaście poematów i około 20 opowiadań Baczyńskiego. Życie poety było inspiracją do kilku filmów.

Zobacz też: 121 lat temu urodził się Witold Pilecki. Bohatera II wojny światowej skazano na karę śmierci