Beri-beri to choroba spowodowana niedoborem tiaminy (witaminy B1), która jest kluczowa dla funkcjonowania układu nerwowego, serca i metabolizmu węglowodanów. Mimo że dzięki lepszej świadomości żywieniowej jest obecnie rzadziej diagnozowana, nadal występuje w niektórych rejonach świata.

Historia beri-beri sięga daleko w przeszłość, z najwcześniejszymi dokumentacjami pochodzącymi z Chin i Indii, gdzie choroba ta była powszechna wśród ludności, która w dużej mierze polegała na białym ryżu jako podstawowym źródle pożywienia.

Objawy

Mokra beri-beri dotyczy układu krążenia, objawiając się przyspieszonym tętnem, powiększeniem serca i obrzękami. Sucha beri-beri wpływa na układ nerwowy, prowadząc do osłabienia mięśni, bólu, drętwienia kończyn i problemów z chodzeniem. Beri-beri niemowląt, atakująca dzieci karmione przez matki z niedoborem tiaminy, może być śmiertelna.

Przeczytaj także: Już ponad miliard ludzi zmaga się z otyłością. Nowe wyniki badań

Leczenie

Leczenie polega na szybkim uzupełnieniu tiaminy, poprzez dietę bogatą w witaminę B1 lub suplementację. W cięższych przypadkach stosuje się iniekcje witaminy B1. Ważna jest również edukacja na temat zróżnicowanej diety i profilaktyki niedoborów witamin.

Przeczytaj także: Dlaczego Polacy zaczęli masowo wykupywać leki na cukrzycę?

Współczesne badania i programy interwencyjne skupiają się na zapobieganiu beri-beri poprzez edukację żywieniową, promowanie diety bogatej w witaminę B1 oraz fortifikację żywności, czyli dodawanie tiaminy do podstawowych produktów spożywczych, takich jak mąka, ryż, chleb, co ma na celu zapobieganie niedoborom witaminowym w populacji. Postępy te, choć znaczące, wymagają ciągłego wsparcia i świadomości społecznej, aby skutecznie eliminować beri-beri i inne choroby wynikające z niedoborów żywieniowych na całym świecie.