Szwajcaria zaproponowała globalną debatę, która ma odbywać się pod patronatem Organizacji Narodów Zjednoczonych. Ma dotyczyć geoinżynierii słonecznej, a konkretnie kontrowersyjnych rozwiązań, które mogłyby zahamować zmiany klimatyczne. Pomysł “zasłonięcia słońca” nie spotkał się jednak wyłącznie z pozytywnym odbiorem.

Zobacz też: Odwet natury na technologii i urbanizacji. Polska gra “Leshy” to rozrywka połączona z ekologicznym manifestem

Propozycja podzieliła naukowców

Obecnie w Kenii trwa szósta Sesja Zgromadzenia ONZ ds. Środowiska. To właśnie to wydarzenie miałoby być miejscem debaty na temat geoinżynierii słonecznej proponowanej przez Szwajcarię. Proponowane jest zebranie międzynarodowego zespołu badaczy, którzy pracowaliby nad konkretnymi rozwiązaniami wpływającymi na klimat na Ziemi. Ma to z kolei doprowadzić do wprowadzenia technologii, która sprawiłaby, że do powierzchni naszej planety docierałoby mniej światła słonecznego, dzięki czemu udałoby się zahamować wzrost średniej temperatury i związane z nim zmiany klimatyczne.

Czym jest geoinżynieria słoneczna?

Geoinżynieria słoneczna, znana również jako zarządzanie promieniowaniem słonecznym (Solar Radiation Management – SRM), to zestaw teoretycznych metod mających na celu odbijanie części promieniowania słonecznego z powrotem w kosmos, aby zmniejszyć globalne ocieplenie i jego skutki na Ziemi. Obejmuje różne techniki, które mogą potencjalnie schłodzić planetę, manipulując środowiskiem. Oto kilka przykładów metod geoinżynierii słonecznej:

1. Aerozole stratosferyczne: Polega na rozpraszaniu cząsteczek, takich jak siarczan, w stratosferze, aby odbijały więcej światła słonecznego z powrotem w kosmos.
2. Białe dachy: Malowanie dachów na biało lub pokrywanie ich jasnym materiałem, aby zwiększyć odbijanie światła słonecznego.
3. Zarządzanie albedo chmur: Zmienianie właściwości chmur, na przykład przez rozpryskiwanie morskiej wody do atmosfery, aby uczynić je jaśniejszymi i bardziej odbijającymi.
4. Przestrzenne lustra: Teoretyczna propozycja umieszczenia w przestrzeni kosmicznej luster lub innych urządzeń, które odbijałyby światło słoneczne z dala od Ziemi.

Pomysł wydaje się być ogromną szansą i rozwiązaniem idealnym. W rzeczywistości jednak wcale taki nie jest – a raczej nie musi być. Sama geoinżynieria sloneczna jest przedmiotem dyskusji naukowców już od kilku lat. Wielu specjalistów wskazuje jednak na potencjalne zagrożenia związane z próbami zmian klimatu na własną rękę, zwłaszcza trudne do przewidzenia długofalowe skutki wprowadzonych zmian.

Zobacz też: Kryzys klimatyczny. Rok 2023 może być najgorętszym w historii