Katastrofa lotnicza w Lesie Kabackim do dziś powoduje zaskoczenie ze względu na fakt, że była to największa taka tragedia w Polsce. Żaden z pasażerów nie przeżył, a ciała ofiar były porozrzucane na obszar ponad 300 metrów.

Przyczyny katastrofy

9 maja 1987 roku samolot IŁ-62M „Kościuszko” PLL LOT o godzinie 10:18 wyleciał z Warszawy do Nowego Yorku. Już 20 minut po starcie rozpoczęły się kłopoty. Nagle rozhermetyzowała się jedna kabina co sprawiło wybuch jednego z silników. Już po chwili samolot zaczął się palić.

Załoga z wieży kontrolnej starała się uratować samolot. Udało się ugasić pożar, a pilot Zygmunt Pawlaczyk rozpoczął procedurę awaryjnego lądowania. Jednak utrzymanie maszyny, która nie ma sprawnego centrum sterowania (uległo zniszczeniu, gdy samolot się palił) było nie lada wyzwaniem. Podchodzenie do lotniska było już tylko pasmem kolejnych nieszczęść.

W pewnym momencie zepsuł się kran, z którego powinno wyciekać paliwo, przestała działać radiostacja, podwozie nie chciało się wysunąć, padła elektryczność. Ta seria klęsk doprowadziła do kolejnego pożaru. Maszyna zaczęła powoli się rozpadać. Praktycznie wszystko podczas tego lotu poszło nie tak.

Załoga zdecydowała się na powrót na Okęcie, gdyż nie mogli uzyskać informacji na temat warunków pogodowych panujących na Modlinie. Niestety nim udało się dolecieć na lotnisko, samolot rozbił się w Lesie Kabackim. Ostatnie słowa zarejestrowane z pokładu, to słowa załogi:

„Dobranoc! Do Widzenia! Cześć! Giniemy!”

Katastrofa samolotu w Lesie Kabackim posiada miano najtragiczniejszej w Polsce ze względu na ilość ofiar. Śmierć poniosły 183 osoby.