31 marca sanah zaprezentowała szósty już singiel zapowiadający najnowszy album wokalistki “Uczta”. Mały przedsmak zaprezentowała w programie u Kuby Wojewódzkiego. Od wczoraj możemy podziwiać jednak pełną wersją w towarzystwie Grzegorza Turnau. W utworze “Sen we śnie” wykorzystano tekst, którego autorem jest Edgar Allan Poe, w tłumaczeniu Włodzimierza Lewika:

Zobacz: “Uczta” dla zmysłów. Nowy album Sanah już w kwietniu

Sen we śnie – Edgar Allan Poe

Edgar Allan Poe (ur. 19 stycznia 1809 r. w Bostonie, w stanie Massachusetts, zm. 7 paździenika 1849 r. w Baltimore w stanie Matryland) amerykański poeta, nowelista, krytyk literacki i redaktor. Przedstawiciel romantyzmu w literaturze amerykańskiej. Znany z wątków fantastyki i horrrou. Poe cierpiał na depresję i później walczył z alkoholizmem.

Sen we śnie ukazał się u schyłku życia artysty, w czasie kiedy uważano, że alkoholizm przeszkadza już w jego codziennym funkcjonowaniu. Podobno pisarz miał trudności ze zrozumieniem rzeczywistości i odróżnieniem fikcji od świata realnego.

Kilka interpretacji utworu potwierdza tezę, że Poe odczuwał własną śmiertelność kiedy pisał dzieło. Motyw piasku odnosi się najprawdopodobniej do wypełnienia klepsydry, czyli upływającego czasu. Wiersz jest melancholijny, a podmiot liryczny doświadcza w tekście głębi rozpaczy. Świat i całe istniejące życie jest swego rodzaju iluzją, ponieważ rzeczywistość nie istnieje. Pogląd ten po raz pierwszy potwierdził Platon w swoim traktacie “Theaetetus” oraz Arystoteles w “Metafizyce”.

Pierwsza część wiersza dotyczy utraty ukochanej. Podmiot liryczny przybity bólem, obficie krwawiąc, uważa czas spędzony z narzeczoną był bajką. Kiedy miłość jego życia zostaje mu odebrana, strata rozrywa go na strzępy. Poeta czuje się zdradzony przez czas, obserwuje obojętnie jak dochodzi do siebie po jednej stracie do drugiej. Wciąż zastanawia się, czy wszystkie jego doświadczenia były w rzeczywistości prawdziwe, czy to tylko wytwór jego podświadomości.

W drugiej zwrotce poeta stoi nad brzegiem morza, chwytając piasek. Motyw ryczących fal odnosi się do ciągłego bólu, natomiast piasek (oprócz przemijającego czasu) to także jego żona, która niezależnie od tego, jak mocno się przytula to wyrywa się z jego uścisku. Podmiot wzdycha z rozpaczy, szukając pomocy u Boga w godzinie nieszczęścia. Spekuluje, czy całe jego życie było w końcu tylko snem.

Z pocałunkiem pożegnania,
Kiedy nadszedł czas rozstania,
Dziś już wyznać się nie wzbraniam:
Miałaś rację – teraz wiem –
Życie moje było snem,
Cóż, nadzieja uszła w cień!
A czy nocą, czyli w dzień,
Czy na jawie, czy w marzeniu –
Jednak utonęła w cieniu.
To, co widzisz, co się zda –
Jak sen we śnie jeno trwa.
Nad strumieniem, w którym fala
Z głuchym rykiem się przewala,
Stoję zaciskając w dłoni
Złoty piasek… Fala goni,
A przez palce moje, ach,
Przesypuje mi się piach –
A ja w łzach, ja tonę w łzach…
Gdybym ziarnka, choć nie wszystkie,
Mocnym zawrzeć mógł uściskiem,
Boże, gdybym z grzmiącej fali
Jedno ziarnko choć ocalił!…
Ach, czy wszystko, co się zda,
Jak sen we śnie jeno trwa?

– przekład: W. Lewik